Brahms heeft de titel Passacaglia zelf niet gebruikt, maar het laatste deel uit zijn vierde symfonie wordt zeker gezien als een passacaglia, waarvoor Bach waarschijnlijk de inspiratiebron is geweest. Het is een zeer effectief werk, waarvan de orkestratie op orgel door juiste registratiekeus goed kan worden nagevolgd. Overgangsdynamiek is niet nodig, de klank kan per variatie of groep van variaties worden gewisseld.
Voor deze orgelbewerking is het stuk getransponeerd van e klein naar c klein. Daarmee staat het in dezelfde toonsoort als de Passacaglia van Bach, en heeft het al gediend als tegenhanger in concerten die openden met de Passacaglia van Bach om te eindigden met die van Brahms. In deze ligging past het bovendien in de omvang van C-c”’, waarmee het op vrijwel alle orgels gespeeld kan worden.
De muziek (als digitale versie) is te verkrijgen bij https://www.valeurajoutee.eu/en/product/joh-brahms-bew-reitze-smits-passacaglia-uit-de-vierde-symfonie/.
Er staat op die pagina ook een opname.